Welkom

Afscheid nemen. Loslaten. Het blijft moeilijk. Uw eigen leven loslaten.
Of dat van iemand anders, die veel voor u betekent, die u dierbaar is.
Samen stil staan. In stille omarming. Ademloos. Sprakeloos. Op de drempel.
Tijd nemen om herinneringen op te halen. Met een lach. En een traan. Of heel veel tranen.
Omdat er mag zijn, wat er is: verdriet, gemis, wanhoop en boosheid.
Wellicht zelfs iets van opluchting na een lang ziekbed of uitzichtloos lijden.
Maar vooral ook warmte, troost en … dankbaarheid.

Afscheid nemen, hoe doe je dat?
Hoe kunnen WIJ dat doen op een manier die bij ons en onze dierbare past?
Wie reikt ons mogelijkheden aan? Waar kunnen we ideeën op doen?
Als u iemand zoekt om samen met u dit afscheid inhoud en vorm te geven,
neemt u dan -geheel vrijblijvend- contact met mij op.

Met een hartelijk groet en graag tot ziens,
ANNET  VEENEMAN

Intens verdrietig om wat niet meer is … en nooit meer zal zijn.
Dankbaar voor wat was en altijd blijven zal.